عاشق سوخته

 'عاشق سوخته' 
 پرده بردار ز رخ، چهره‏ گشا ناز بس است
عاشق سوخته را دیدن رویت هوس است
 دست از دامنت ای دوست، نخواهم برداشت
تا من دلشده را یک رمق و یک نفس است
 همه خوبان برِ زیبایی‏ات ای مایه حُسن،
فی‏ المثل، در برِ دریای خروشان چو خس است
 مرغ پر سوخته را نیست نصیبی ز بهار
عرصه جولانگه زاغ است و نوای مگس است
 داد خواهم، غم دل را به کجا عرضه کنم؟
که چو من دادستان است و چو فریاد رس است
 این همه غلغل و غوغا که در آفاق بوَد
سوی دلدار، روان و همه بانگ جرس است
 'امام خمینی قدس سره'