چراامیرالمونین در مقابل غصب خلافت قیام نکرد؟

این یک اصل و قاعده کلى است که آنچه را انبیا و اوصیاى الهى، مطابق دستورات پروردگار، وظیفه خود تشخیص دهند، عمل مى‌نمایند. على علیه السلام نیز که خاتم‌الاوصیا و خیرالوصیین است از این قاعده مستثنى نیست. بنابراین نمى‌توان به ایشان ایراد گرفت که چرا قیام به شمشیر ننموده است، بلکه باید علت این سکوت را جویا شد. با مراجعه به تاریخ انبیا، مى‌توان موارد مشابهى را یافت که همانند على علیه السلام چاره‌اى جز سکوت نداشته‌اند.

قرآن مجید، شرح حال نوح پیامبر را چنین مى‌گوید: فَدَعٰا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ؛ «به درگاه حق تعالى دعا کرد که بارالها! من مغلوب شدم، پس تو به لطف خود مرا یارى نما» . ^١در سوره مریم نیز خداوند از زبان ابراهیم مى‌گوید: وقتى از عمویش «آزر» استمداد طلبید و از او پاسخ منفى شنید، گفت: وَ أَعْتَزِلُکُمْ وَ مٰا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ وَ أَدْعُوا رَبِّی ؛ «از شما و بت‌هایتان دورى نموده، کنج عزلت اختیار کرده و پروردگارم را مى‌خوانم.» ^٢امام فخر رازى در جلد پنجم تفسیر خود مى‌گوید: «منظور ابراهیم از کلمه اعتزلکم، جدا شدن و دورى جستن از مکان و روش آن‌ها است.»