هدف از آفرینش انسان چیست ؟چرا ما محکوم به زندگی کردن هستیم ؟

اگر انسان برای رسیدن به تکامل آفریده شده ، با توجه به اینکه خدا الرحم الراحمین است ، چرا برای رسیدن به این کمالی که این روزها ما جوانها کمتر در بین اطرافیان می بینیم ( یا اصلاً نمی بینیم ) ، زندگی در دنیا را با این همه مصیبت و بد بختی انتخاب کرد ؟
مگر خداوند در قرآن نمی فرماید که " ان النسان لکفور " و یا " ان النسان لکنود و انه علی ذالک لشهید " و . . . اگر خداوند خود می فرمایند که انسان سخت ناسپاس و کفر کیش است و خود این را بهتر می داند و حتی می فرماید "انسان بر نیک و بد کردار خویش آگاه است هر چند اینکه پرده های عذر بر خود بیفکند " ، چه انتظار بس بزرگی که بخواهد در صراط مستقیم حرکت کند ؟
خدا خود می فرمایند که " عده ای قلیل از متأخرین مشتاقانه در ایمان از همه پیشی گرفتند "( سوره واقعه ) خوب این عده قلیل از متأخران و جمع بسیار از امتهای پیشین را یکجا به مقصود نهایی خود که کمال است می رساند و عدهء بسیاری را که خداوند در جای جای قرآن صحبت از اعمال و عقوبت آنها می کند ، از زیستن در این دنیای پوچ و بدبختی های متعاقب آن می رهانید .
چرا خدا انسان را خلق کرد ، اگر خود می گوید که انسان سخت ناسپاس و کفر کیش است ؟
تکلیف آنهایی که نمی توانند به کمال برسند چیست ؟ چرا ما محکوم به زیستن هستیم ؟

تاثیر شگفت‌انگیز سجده بر سلامت انسان

اسلام دین همه بشریت است، بنابراین برای سعادت و بهتر زیستن او برنامه ویژه‌ای دارد و هیچ یک از دستورات و آموزه‌هایش بی حکمت و دلیل نیست.

یکی از آنها نماز و اعمال و اذکار مربوط به آن است. کارشناسان معتقدند خواندن نماز تنها غذای روح انسان نیست بلکه جسم انسان‌ها را نیز تقویت می‌کند و آنها را در مبارزه با مشکلات روزمره یاری می‌دهد.
روشن است که نماز فلسفه خاص خود را دارد که معراج مومن و مایه قرب به حق است و آن را باید فقط برای خداوند تعالی خواند و نه به انگیزه فواید و آثاری از این دست، ولی آگاهی از این دست نظرات علمی نیز می‌تواند برای برخی از افراد مفید باشد.
به عنوان مثال در تحقیقات علمی و نظریات برخی کارشناسان علم طب و روانشناسی گفته شده؛ ثابت ماندن چشم باعث بهبود ضعف و نواقصی مانند نزدیک بینی می‌شود و به لحاظ روانی این حالت باعث افزایش مقاومت عصبی فرد شده و بی‌خوابی و افکار نا آرام را از انسان دور می‌کند.

تفاوت مذی و وذی و منی چیست؟

سلام من از زمان بلوغ تا چند ماه قبل از ازدواج هر چند به صورت نا مرتب وگاهگاه استمناکردم به همین علت فکر می کردم سیستم جنب شدن من مختل شده وبا مختصری تحریک حتی با صحبت یا مشاهده صحنه های محرک آبی از من بیرون می آمد که من فکر می کردم منی هست وغسل می کردم اما حالا که 6 سالی هست ازدواج کرده ام وصاحب بچه هم شده ام در کتابی مطالعه کردم که تنها آبی که بعد از تحریک شدید آنهم با فشار بیرون بپاشد منی است وغسل دارد واگر غیر از این باشد مذی یا وذی است وپاک می باشد واین در حالی است که من این چند سال بعد از تماس بدن همسرم فکر می کردم جنب شده ام وغسل می کردم حال می خواهم بپر سم آیا منظور از جستن همان پاشیدن به بیرون است یا اینکه در داخل آلت با جستن بیرون بیاید هر چند آرام از آلت خارج شود وبه بیرون نپاشد چون ملاک برای من در این چند سال با شهوت بودن و با جستن { دقت شود جستن داخل آلت ونه پاشیده شدن به بیرون } از داخل آلت به بیرون آمدن را ملاک منی بودن وجنب شدن می دانسته ام حال آیا این چند سال من اشتباه می کرده ام وتکلیف نمازهایی که با غسل جنابت خوانده ام چیست؟