سرود ایـــران من
ایــــران مــــــن ایـــران مـــــن کاشـــــانه ی جــانــان من
ای ســــر زمــــــین جــــاودان ای گل ستـــــــان جان من
ای مـــــرز وبــــوم پر گهــــــر ای خـــــــانه ی نیکان من
من زنـــــده ام چون زنده ای لبخـــــــند تو درمــان من
شکــــــوه آشــــــکار تــــــــو خورشـــــــــید آسمان من
نــــــام آوران دانــــــش ات پیوســــــــته در جهان من
از خــــــاک پاکت مهر جـان ســــورمه کنم چشمان من
ای اختـــر پـــــر ســـــوی فـر ستــــــاره ی تـــابـــان من
ســویت چوخیزددشـــمن ات خیـــــزم خــود وپوران من
خـــون وتنــــم از بهــــر تـــــو پا وســــر و دســــتان من
در راه تــــو جـــــان داده اند یـــــاران جــــــاودان من
جان دررهت بـی ارزش است این گفــــته ی یاران من
کوشـــش کنـــم با جـان ودل ای خـــــاک آبـادان من
تا اوج گیــــتی ســــــر نهـــی در دانش ای ایـران من
شعر : حبیب جمیل زاده 10/6/91
نویسنده: جیمر آلن
مترجم: گیتی خوشدل
انتشارات: نشر گفتار
این کتاب ترجمه ای است از:
AS a man thinketh
by james Allen
the family inspiriation library
Grosset and Dunlap New York
این ترجمه از روی چاپ ششم این کتاب صورت گرفته است.
تعداد: 3000 نسخه
چاپ دوم، بهار 1374
حروفچینی: کامپست آزمون
لیتوگرافی: آرش
چاپ: چاپ مهدی
تهران، 1374
ادامه مطلب ...
آسمان ها به خدا گفتند:
خدایا با این همه بزرگی در خلقت ما،باز ما احساس تنهایی می کنیم،و خدا در جواب
تنهایی آنها ستاره ها را آفرید.
پس حکمت آفرینش ستاره ها چیزی جز جبران تنهایی آسمانها نیست.
ستاره ها از خداوند گلگی کردند:
خدایا ما با این همه زیبایی در دیدن،کسی را برای دیده شدن نداریم،و خداوند در
جواب دلتنگی آنها انسان ها را آفرید.
پس حکمت آفرینش انسانها چیزی جز دیدن زیبایی ها نیست.
زیبایی ها به خداوند گفتند:
خدایا ما را به دنیایی آورده ای که هیچ چیز زیبا و مقدسی در آن نیست،و خداوند برای
جبران این کمبود دوست داشتن و عشق را آفرید.
پس حکمت آفرینش دوست داشتن و عشق چیزی جز جبران کمبودهای زندگی و
هستی نیست.
"پس دیگران را دوست داشته باش و به همه ی کاینات عشق بورز تا آسمانها و ستاره
ها و انسان ها،کمبودهای تو را نبینند و تو را دوست داشته باشند و به وجود پاکت
عشق بورزند"
و سرانجام پس از آفرینش تمام موجودات و رفع تمام کاستی ها نوبت رسید به انسان
تا ادعای کمبود و کاستی کند.
و ناگهان انسان به خودش آمد و دید که با وجود رفع تمام کاستی ها در هستی هیچ
کس تنها تر از او نیست و خداوند در جواب به این گلگی دست به هیچ خلقتی نزد و
پس از سکوتی طولانی در جواب به این خواسته ی انسان،تنها به وجود مطلق و ابدی
خودش اشاره کرد.
"پس حکمت وجود خداوند،چیزی جز جبران تنهایی انسان نیست،و انسان فقط و فقط
با هم راهی با خداوند کامل است."
منبع :http://razearamesh2.blogfa.com